بررسی پدیده اینترنت در منطقه خلیج فارس

کشورهای خلیج فارس در قبال اینترنت دارای دو نگرانی عمده هستند : اوّل، آسیب به ارزش‏های دینی، فرهنگی و ملی، مانند اشاعه تصاویر و صحنه های مستهجن ، توهین به دین اسلام ، تأثیرات بر نقش زنان ، ضعف هنجارهای قومی و فرهنگی منطقه‏ای؛ دوم، امنیت ملی: البته نگرانی ‏های مربوط به امنیت ملی در اکثر کشورهای منطقه خلیج فارس گسترده‏تر از تعریف سنتی تهدید نظامی از سوی کشورهای خارجی است و این موارد در حقیقت هر چیزی که برای دستگاه حاکمه و منافع آنها خطر محســـوب گردد  را شامل می‏شود؛ از قبیل مطالبه حق حاکمیت ،برگزاری انتخابات آزاد و بهره مندی از مظاهر دمکراسی ، هراس از استفاده تروریست‏ها  از اینترنت ،آسیب پذیری آنان در زمینه های تجاری و امنیت ارتباطات ، گسترش دامنه تبلیغات گروه‏های سیاسی مخالف در تبعید ، اطلاعات جنگی و عملیات جاسوسی . یادآور می شود نظیر چنین نگرانی هایی در سایر کشورها نظیر فرانسه،چین و مالزی نیز وجود دارد. در این میان، ظهور و بروز نسل جدید جوان در منطقه خلیج فارس، بخش تجارت داخلی و شرکت‏های خارجی مقیم که نیاز به همکاری با کشورهای دیگر دارند، محافل دانشگاهی به ‏ویژه آنان‏که در جریان جهانی شدن و شبکه اینترنت به عنوان ابزار آن هستند،  نیاز به اینترنت در این کشورها را در میان مسؤولان این جوامع به خود جلب کرده است. در حقیقت خواست این گروه‏هاست که دولت‏های موجود در خلیج فارس را واداشته است تا کمیته هایی را برای بررسی پیامدهای مثبت و منفی اینترنت تعیین کنند که اغلب نتایج به دست آمده عموما مبتنی بر توصیه به احتیاط قبل از استفاده اینترنت بوده است که بیان کننده کنترلی قابل قبول و نه کامل از طریق سرورهای پروکسی و حفاظ بندهای قوی است. با این وجود ، پذیرش اینترنت در این نقطه از جهان با محدودیت و از روی احتیاط صورت می گیرد. به طور کلی نه کشور حوزه خلیج فارس ( شامل ایران ، عراق ، یمن و شش کشور عضو شورای همکاری ) با در اختیار داشتن 5/2 درصد جمعیت جهان و سهم بیشتری از این مقدار از سرمایه جهانی ، امروزه سهمی اندک  از اینتــرنت را دارا هستند.